ความรักก้อต้อง

สุดจะห้ามใจ

เคยขลาดเขลาวัยเยาว์เราอ่อนหัด
รักกระหน่ำซ้ำซัดกลัดกร่อนถอย
เซถลำเคราะห์กรรมตอกย้ำคอย
ทั้งชีวีเศร้าสร้อยรอยน้ำตา

เก็บใจตัวเก็บรักสิ้นหักเห
เกรงซวนเซสั่นคลอนวอนดินฟ้า
หลาบจำแล้วหลีกหนีอย่ามีมา
ขอเถิดหนาดินฟ้าจงปราณี

อย่าให้เราใจอ่อนดังก่อนเก่า
อย่าให้เราเปิดใจใครบ่งชี้
อย่าให้เขาเอาไปทั้งชีวี
อย่าให้เขามามีอำนาจใด

สุดจะห้ามหัวใจหวั่นไหวจิต
สุดจะห้ามใจคิดติดตรึงไว้
สุดจะห้ามใจนี้มีห่วงใย
สุดจะห้ามหัวใจแม้ซ้ำรอย

ห้ามอะไรห้ามได้ไม่ยากดอก
แต่ขอบอกห้ามรักจักยากหลาย
เหมือนมีมนต์สะกดรดทั้งกาย
ใจมลายหมดเส้นเมื่อเห็นเธอ

อ่านต่อ...

แม้น้ำตาลที่หวานจะพาลขม
และต้องอมทุกข์หนักเพราะรักหมาง
ต้องเจ็บแปลบร้อนรนจนครวญคราง
ไม่จืดจางรักมั่น...ฉันและเธอ

	ขอขอบคุณ จาก : http://www.kapook.com/webout.php?url=http://thaipoem.com/forever/ipage/poem143473.html โดยคุณ nok_yak ปิดประตู ล็อคหัวใจ ขังในอก คงป้องปก ห้ามใจ ให้"เอาอยู่" แต่พลั้งเผลอ ทีไร ไม่ทันรู้ ใจจู่จู่ ก็หายลับ จับไม่ทัน